Θέμα 6ο: Με τα σχολεία δεν παίζουμε

Ο Νίκος Μπελαβίλας τις προηγούμενες μέρες επισκέφθηκε το σχολικό συγκρότημα και είχε την ευκαιρία να εντοπίσει τα προβλήματα που δεν αντιμετωπιστήκαν κατά την επισκευή. Στο τεχνικό σημείωμα αναφέρεται σε αυτά και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών αλλά και του προσωπικού.

Παράλληλα και ανοίγοντας το 6^ο κατά σειρά θέμα για την πόλη, αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία της πόλης.

«Το σχολείο επισκευάστηκε πριν λίγο καιρό από τον Δήμο Πειραιά. Η επισκευή είναι καλή, το ατύχημα που υπήρξε, ήταν επικίνδυνο μεν, αλλά δυστυχώς σύνηθες. Είναι μία αόρατη υγρασία από το δώμα που μπορεί να διαβρώσει ακόμη και ένα καινούργιο ταβάνι» σημειώνει συμπληρώνοντας πως «στο συγκεκριμένο σχολείο, υπάρχουν δύο πολύ σοβαρά προβλήματα. Αφορούν τη συντήρηση τέτοιου τύπου σοβάδων και την πυρόσβεση. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τα επικίνδυνα σημεία δεν μπορούν να τα δουν, ούτε να προτείνουν λύσεις για αυτά, οι διευθυντές, ή οι καθηγητές. Δηλαδή, ένας φιλόλογος, ένας μαθηματικός, ούτε μπορεί να δει δυσδιάκριτες ρωγμές και επικίνδυνους σοβάδες ή μάρμαρα, ούτε να εντοπίσει που είναι σπασμένος ένας κρυφός σωλήνας της πυροσβεστικής. Όμως ένας μηχανικός που κάνει αυτοψία και δεν το βλέπει, μάλλον πρέπει να ξανακάτσει στα θρανία».

Όπως αναφέρει ο υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά, οι μηχανικοί που επισκέφθηκαν το σχολείο «έλυσαν το πρόβλημα που προέκυψε-όταν προέκυψε, δεν έλυσαν όμως άλλα δύο πολύ σοβαρά που εκκρεμούν».

Καλεί την δημοτική αρχή να αξιοποιήσει την ευκαιρία που δίνεται για την πρόσληψη «πολλών συμβασιούχων στους δήμους, πέντε εκατοντάδων στον Δήμο Πειραιά» και σε ανάμεσα σε αυτούς να προσληφθούν και λίγοι μηχανικοί και συντηρητές.

«Τα προβλήματα στα σχολικά κτίρια είναι εκατοντάδες. Στον Πειραιά είμαστε σε σχετικά καλή κατάσταση, γιατί τα περισσότερα κτίρια είναι των τελευταίων δεκαετιών, όχι ερείπια όπως αλλού. Όμως για να μη γίνουν ερείπια πρέπει να τα φροντίζουμε συνεχώς.

Η δική μας συστηματική χαρτογράφηση των σχολείων του Πειραιά έγινε και συνεχίζει να γίνεται. Μας δείχνει ότι τα προβλήματα δεν είναι δραματικά. Είναι τα μικρά, καθημερινά και όσα φαίνονται ασήμαντα που πολλές φορές θέλουν μεγαλύτερο κόπο και αντοχές για να τα εποπτεύεις» καταλήγει ο Νίκος Μπελαβίλας.